New York Intense

Voordat ik mijn beoordeling toelicht, een kleine uitweiding: het eerste parfum waarover ik bewust nadacht in meer dan termen van 'een lekker geurtje' was Pour Monsieur (eau de toilette) van Chanel. Anno tweede helft jaren 90 was dit men noemt een 'klassieke chypre', met een typerende triade van frisse bergamot, zoet-rokerige labdanum en aards-groenige eikenmos. Pour Monsieur was mijn eerste echte parfum-liefde, al gaf deze geur zijn ziel niet makkelijk bloot. Ik heb zeker zes flessen versleten tot ik me een kleine tien jaar later realiseerde dat deze klassieker iets afstandelijks en bijna hautains had - wat het vuur van mijn liefde niet minder deed branden (voer voor therapeuten), maar ik de geur minder draagbaar vond dat ik zou willen. De herformulering van Pour Monsieur deed de liefde uiteindelijk wèl de das om. Enter New York Intense. In mijn ogen een update van het stramien van Pour Monsieur, maar dan met een warm kloppend hart en een gulle glimlach. Net zo elegant, net zo rijk, maar veel benaderbaarder. Ik heb het gevoel van mijn eerste parfum-liefde terug, en meer dan dat. Een prachtige klassieker.

Ik ben een fan van het origineel, de 'intense' is een geraffineerdere versie daarvan. Beide hebben een fris begin met bergamot, die langzaam transformeert naar een zoetere houtachtige amber die in de opening ook al goed merkbaar was. Het grotere contrast in het origineel heeft zijn eigen charme, maar de intense heeft meer balans en kracht, Bepaalde topnoten lijken iets meer beteugeld, maar spelen ondanks dat langer door, met de basisnoten een groter hart creërend. Modern maar toch klassiek, geraffineerd en het tegenovergestelde van casual.